هر صبح با طلوع خورشید، با عبور از

کوچه پس کوچه های غربت ، به امید رسیدن

به تو گام بر می دارم.

تنها به خاطر شنیدن صدایت، اما تو ،

تو حتی مرا از نگاهت محروم می سازی.

ای همه ی امیدم نگاهم کن که خود تو

مرا اسیر کرده ایی...

پس با نگاهی رهایم کن...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: